CHOSZCZÓWKA SPACERUJE

W Choszczówce nastał czas spacerów po lesie. Zimą też się spacerowało, ale nie tak intensywnie, i nie tak masowo. Teraz trudno znaleźć pustą, czyli bezludną ścieżkę.

Spaceruje się w parach lub grupach liczniejszych. Sami dorośli lub towarzystwo mieszane: dorośli plus dzieci. Pary mogą być ludzkie, mogą też być dwugatunkowe: człowiek plus pies, bardzo rzadko, ale zdarza się, człowiek plus kot. Grupy liczniejsze też mogą być ludzkie lub dwugatunkowe: ludzie plus pies lub psy i bardzo rzadko: ludzie plus kot lub koty (tej ostatniej opcji w realu jeszcze nie spotkałam). Dzieci mogą poruszać się na własnych nóżkach lub na rowerkach, na barkach rodziców lub w wózkach. Psy i koty mogą być na smyczy lub puszczone luzem.

Od czasu do czasu przejeżdża rowerzysta lub rowerzyści. Od czasu do czasu mijają nas miłośnicy nordic walking.  Znaczą swój szlak dziurkami po kijach i choć zdarzają się dziewicze dróżki, to większość jest jednak przez bractwo kijkowe zaanektowana. Kijkowcy poruszają się z reguły szybko, więc pozostawiają w tyle zwykłych piechurów i wpędzają ich w kompleksy. 

Bardzo rzadko na leśnych duktach pojawiają się biegacze. Ci akurat cenią sobie wysiłek indywidualny, czyli biegają solo.  Choć i w tej materii zdarzają się wyjątki, czyli pary biegaczy lub grupy liczniejsze.   Biegacze nie sapią i nie mają niezdrowych rumieńców. Wersja druga: sapią i mają zdrowe rumieńce. Niezależnie od sapania i rumieńców całą swą postacią dowodzą wartości biegania. Zajmują wysokie miejsce w hierarchii użytkowników naszego lasu i dlatego wszyscy ustępują im z drogi. Nasza duma. Chluba Choszczówki, szczególnie wyrazista na ulicy Chlubnej.

W zależności od wysokości krzewów, widoczność na spacerach jest lepsza lub gorsza. Czasami nawet bardzo dobra, a wtedy już z daleka widać, że nadciągają znajomi. Jeśli chcesz uniknąć spotkania, musisz mieć przytomny umysł i szybko skręcić w lewo lub w prawo. Odwrót jest zbyt ostentacyjny. Schowanie się w krzakach, mało efektywne, a w razie wpadki bardzo niezręczne. Oczywiście możesz przyjąć konieczność spotkania z godnością, pozdrowić znajomych, zapytać, jak długo już spacerują, coś napomknąć o kondycji, że trzeba o nią zadbać i na koniec dorzucić, że musimy się koniecznie spotkać, może umówić się na piwo w Dzikim. 

W grę, rzecz jasna, wchodzi również opcja, że widok znajomych nas cieszy, od dawna chcemy z nimi pogadać, a może nawet w ich towarzystwie odbyć resztę spaceru. Przyspieszamy, machamy przyjacielsko w ich kierunku lewą lub prawą kończyną górną, coś tam wykrzykujemy. I nagle, szok absolutny, oni nas chyba nie widzą. Przyspieszają kroku i gwałtownie skręcają na prawo. 

Zdjęcie: https://pixabay.com/pl/las-charakter-krajobraz-drzew-lasy-3409907/